تشخیص پرولاپس رحم یا افتادگی رحم به این صورت است که با معاینه لگن صورت می گیرد. در هنگام معاینه لگن، پزشک زنان از بیمار می خواهد که :
در صورت حرکات روده ای بگوید. با مطلع کردن پزشک از وضعیت می توان متوجه شد که رحم چقدر به سمت واژن نزدیک شده است.
عضلات لگن را سفت کرده، البته در صورتی که نیاز به متوقف کردن ادرار می باشد. این تست قدرت عضلات لگن را بررسی می کند.
ممکن است یکسری سوالات هم پرسیده شود که بررسی شود پرولاپس لگن چه تاثیراتی روی زندگی شخص داشته است. این اطلاعات به تصمیم قطعی پزشک کمک می کند.
در صورتی که بیمار بی اختیاری شدید دارد، ممکن است توصیه شود که آزمایشی برای نحوه کارکردن سیستم ادراری یا عملکرد مثانه داده شود.
درمان آن بستگی به شدت افتادگی دارد. ممکن است پزشک زنان توصیه کند که :
اگر افتادگی رحم خیلی شدید باشد، پزشک جراحی را تجویز می کند. یکی از این جراحی ها با حداقل تهاجم می باشد (لاپاراسکوپی) یا جراحی واژن که این هم گزینه دیگریست.
جراحی که قرار است صورت گیرد ممکن است شامل موارد زیر باشد :
ترمیم بافت های ضعیف شده دیواره لگن. این جراحی معمولا از طریق واژن صورت می گیرد اما گاهی اوقات از طریق شکمی هم صورت می گیرد. جراح ممکن است از بافت خود بیمار پیوند بزند، یا مواد مصنوعی برای کف لگن استفاده کند تا اندام های لگن را حمایت کنند.
برداشتن رحم (هیسترکتومی). هیسترکتومی هم ممکن است پیشنهاد شود، البته در صورتی که افتادگی رحم خیلی شدید باشد. اما هیسترکتومی جراحی خیلی سنگینی می باشد و مطالعات اخیر هم نشان داده که در طولانی مدت برای سلامتی خطراتی را به دنبال دارد. از جمله خطرات آن عبارتند از افزایش خطر بیماری های قلبی و عروقی یا بیماری های متابولیک.
در رابطه با گزینه درمانی که قرار است انتخاب شود، حتما باید با پزشک مشورت شود. به این جهت که مطمئن شد چه عوارض و مزایایی خواهند داشت.
بسته به شدت پرولاپس رحم، اقداماتی می توانند در این زمینه صورت گیرند. این اقدامات شامل :